از قدیم الایام اعتقاد بر این بود که حسابداری یک فن تجربی است که باید به شیوه استاد و شاگردی یاد گرفته شود و احتیاجی به تحصیلات دانشگاهی وجود ندارد اما اگر چنین بود چرا در سال 1345 در آموزشگاه عالی حسابداری ملی شرکت ملی نفت ایران رشته حسابداری تاسیس شد و بعد از آن در دانشگاه تهران و بعد از این دو در سایر دانشگاههای دولتی و غیردولتی این رشته شروع به آموزش کرد. اگر فردی تحصیلات دانشگاهی نداشته باشد بیش از اینکه حسابدار باشد دفتردار است، زیرا گزارش این افراد مطابق استانداردهای مورد نیاز نیست و به اندازه کافی سبک و سنگین نمی شود. شخصی که تحصیلات آکادمیک نداشته باشد و به صورت تجربی حسابداری را انجام دهد نمی تواند تفاوتی بین دارایی های کوتاه مدت و بلند مدت قائل شود نمی داند که به چه صورت باید معاملات ارزی در دفاتر ثبت می شود.